Κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν γιατί σίγουρα η μέχρι στιγμής συμπεριφορά μας δεν μπορούσε να προμηνύει κάτι τέτοιο ενώ δεν θέλω να καβγαδίσω, να έρθω σε αντιπαράθεση με εσάς, τους ανθρώπους που αγάπησα και με αγάπησαν περισσότερο και από τους γονείς μου. Νιώθω ντροπή βρισκόμενος απέναντί σας για την κατάντια μας και σίγουρα θα έχετε κάθε δίκαιο να νιώθετε ότι σας έχω απογοητεύσει.
Δεν μπορώ να μιλήσω για την X διότι έχει τις δικές της σκέψεις, παράπονα και πιστεύω για τι μπορεί να πήγε λάθος, όμως εγώ έχω υποχρέωση να ξεκαθαρίσω το τι συμβαίνει μαζί μου. Προσωπικά εκτιμώ ότι το πρόβλημα έχει ξεκινήσει από πολύ παλιά ίσως και από την αρχή του γάμου. Σημαντικό πρόβλημα στην σχέση μας ήταν το γεγονός ότι εσείς είχατε συνεισφέρει το σπίτι ενώ οι δικοί μου δεν είχαν συνεισφέρει σχεδόν τίποτα. Πάντοτε η X φρόντιζε να μου υπενθυμίζει ότι το σπίτι είναι δικό της, ότι μπορούσε η ίδια να μεγαλώσει το μωρό χωρίς την βοήθεια μου και σε περίπτωση διαφωνίας πάντα η λύση ήταν απλή, να φύγω από το σπίτι. Η επιθυμία της να φύγω από το σπίτι ήταν συνεχής ενώ τις πλείστες φορές την αγνοούσα και δεν επέτρεψα ποτέ να φανεί ότι υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα.
Αυτά περίπου ήταν ο πρόλογος που είχα υπόψη μου να ξεκινήσω την συζήτηση με τα πρώην πεθερικά πριν από αρκετό καιρό. Τα σκέφτομαι και αναλογίζομαι πόσο λάθος ήμουν. Η συνάντηση έγινε σε πολύ άσχημο κλίμα, Καθόμασταν σε μια μικρή κουζίνα, και ο πεθερός αρκετά εξαγριωμένος μου ζητούσε το λόγο. Προσπάθησα να ξεκινήσω το διάλογο όπως το είχα σκεφτεί αλλά τα πράγματα είχαν πάρει τον δρόμος τους. Δεν υπήρχε σημασία τι έλεγα εγώ, αλλά ότι εγώ πρώτος ήθελα να φύγω και απλά το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν αν έχω φιλενάδα.
Τελικά το βράδυ κατέληξε στα χειρότερα, εμένα να επιμένω στην αρχική μου τοποθέτηση και αυτούς να ψάχνονται για το γιατί. Δηλαδή μια τρύπα στο νερό.
Τρίτη 3 Μαρτίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
πυρ, κατά βούληση