Φίλε,

Είχαμε πει να παραμείνουμε φίλοι. Απορώ πως μπόρεσα να αποδεχτώ αυτή την σχέση. Δεν είναι δυνατόν να ελπίζω σε μια φιλία, ενώ προσδοκώ το άπιαστο, το απαγορευμένο. Θυμώνω με το εαυτό μου, θυμώνω γιατί έπρεπε να φερθώ με περισσότερη τόλμη.

Δεν είναι δυνατό να πιστεύω ότι θα επιστρέψεις πίσω. Ακόμα και αν επιστρέψεις τι θα πιστέψω? Ότι το έκανες γιατί δεν μπόρεσες να βρεις κάτι καλύτερο? Δηλαδή ήμουν η δεύτερη, δοκιμασμένη επιλογή? Τι θα συμβεί εάν κάτι προκύψει στο μέλλον. Δεν λειτουργώ έτσι και μισώ το εαυτό μου που φέρθηκα έτσι.

Θα πρέπει να γνωρίζω ότι ο πόνος είναι μέρος του παιγνιδιού. Κάποιος θα χάσει και κάποιος θα κερδίσει. Τουλάχιστον ξέρω ότι έχασα, και θα πρέπει να σε αφήσω πίσω.

Ίσως γιατί ήταν γραφτό να τελειώσει, ίσως γιατί πρέπει να γίνει μια καινούργια αρχή, ίσως γιατί η ζωή συνεχίζεται.