Θα μου λείψεις (…its not fun any more)

Μου ήταν αδύνατον να συνεχίσω μια συζήτηση η οποία είχε γεννηθεί στην βάση μιας λανθασμένης αντίληψης. Όλα ήταν τόσο καθαρά και όμως προσπαθούσαμε να στήσουμε το τείχος ανάμεσα μας. Προσπαθήσαμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι το τείχος υπάρχει εφόσον δεν μπορεί να συμφωνηθεί εκ των προτέρων κάτι και απλά δεν θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε. Αυτά συμβαίνουν μόνο στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επιχειρηματικές συμφωνίες.

Είχα θυμώσει, ένιωθα αδύνατος να συγκροτήσω τις σκέψεις μου. Εσύ όμως πάντα έχει τον τρόπο να ελίσσεσαι και γνωρίζεις ότι πάντα μπορείς να ρωτάς για οικονομικά θέματα για να συντηρείς το ενδιαφέρον μου ανεξαρτήτως αν για σ ‘ ένα αυτά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα και το εκτιμώ.

Ήξερα ότι το περιβάλλον δεν βοηθούσε ιδιαίτερα, ζήτησα τον λογαριασμό και εσύ το είχες εκ λάβει σαν μια προσπάθεια από εμένα να φύγω. Ξέρω, οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις σε έχουν συνηθίσει σε συναντήσεις περιορισμένου χρόνου αλλά σου είχα υποσχεθεί ότι αυτό το βράδυ δεν υπήρχε τέτοιος περιορισμός.

Βγήκαμε έξω. Έκανε κρύο. Πραγματικά μισώ το κρύο. Όμως ήθελα να σε αποχαιρετήσω, προσπαθώντας να δείξω ότι το εξάμηνο σου ταξίδι στο εξωτερικό δεν θα με αφήσει ανεπηρέαστο. Πολλές φορές έχεις πει ότι διακρίνομαι για την αναισθησία μου, όμως αυτό δεν με εξαιρεί από το γεγονός ότι είμαι άνθρωπος με αισθήματα. Το κενό είναι δεδομένο. Σου έπιασα το χέρι, δεν ξέρω γιατί το έκανα όμως το ήθελα πάρα πολύ. Κράτησα το χέρι σου σφικτά και πραγματικά δεν με έννοιαζε για το τι θα έπρεπε να ειπωθεί ή αν κάτι ειπώθηκε σωστά ή όχι. Σε αγκάλιασα και σε φίλησα στο μέτωπο.

Καθίσαμε στο αυτοκίνητο, άλλωστε το κρύο δεν θα μας αγνοούσε όπως προσπαθήσαμε εμείς να το αγνοήσουμε. Εξακολουθούσα να σου κρατώ το χέρι. Εσύ μιλούσες συνέχεια. Δεν είχε καμία σημασία πλέον. Ήσουν δίπλα μου, το μόνο που με απασχολούσε ήταν ότι δεν πέρασα αρκετό χρόνο μαζί σου. Απλά συνέχιζα να σου κρατώ το χέρι, λες και ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου που έκανα κάτι τέτοιο. Ένιωθα χαρούμενος, ικανοποιημένος, γεμάτος. Προς στιγμή ένιωσα ότι ο χρόνος σταμάτησε.

Όλα τα καλά έχουν ένα τέλος. Ο ήχος των κλειδιών σου σήμανε και τέλος της τελευταίας μας συνάντησης. Δυστυχώς ο χρόνος δεν σταματά και η ζωή συνεχίζεται. Σου ζήτησα αν μπορώ να σε καληνυχτίσω, όμως με αποχαιρέτησες φιλικά.

Καλό ταξίδι, (γνωρίζεις ότι θα αναμένω.)

Σταυροδρόμι

Λένε ότι η ζωή είναι γεμάτη σταυροδρόμια. Λένε ότι οι μεγάλες αποφάσεις θέλουν θάρρος. Λένε ότι όποια και αν είναι η απόφαση δεν υπάρχουν πισωγυρίσματα.

Από την θεωρεία στην πράξη λοιπόν. Ατενίζοντας το σταυροδρόμι των επιλογών μου χρειάζομαι μια θαρραλέα απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω, δεν θα πισωγυρίσω.

Και το ερώτημα παραμένει. Μπορείς?

Τέλος !

"Είχες πάντα την περιέργεια να μάθεις τι γράφω. Και σου υποσχέθηκα όταν είμαι έτοιμος θα σου το δώσω. Θέλω να διαβάσεις τα παρακάτω λόγια που έχω γράψει και φρόντισε να κατανοήσεις τι προσπαθώ να σου πω. Δυστυχώς η δική μας συμβίωση σε κοινωνία γάμου έχει το τέλος της. Ένα τέλος το οποίο φρόντισες εσύ να ξεκινήσεις και εγώ να τελειώσω. Δεν θέλω να τρέφω ψευδαισθήσεις, αλλά ούτε επιθυμώ να διατηρώ πλέον την βιτρίνα ενός γάμου χωρίς ψεγάδι. Το διαζύγιο είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και ίσως για πρώτη φορά θα πρέπει να αφήσουμε στο πλάι το εγώ μας.

Ξεκινώντας θα ήθελα να σου εξηγήσω γιατί έχω φτάσει σε αυτό το σημείο. Πολλές φορές διερωτήθηκες αν αξίζεις τέτοια συμπεριφορά από εμένα προς εσένα. Άραγε εσύ διερωτήθηκες ποτέ σου, αν εγώ αξίζω την δική σου συμπεριφορά. Ξέρεις, ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω εκείνη την νύχτα του Σαββάτου στο σπίτι όπου απαιτούσες να φύγω από το σπίτι σου και κτυπούσες με μανία το χέρι στο γραφείο. Τέτοιο πάθος, ελάχιστες φορές έχω δει και δυστυχώς μόνο όταν φέρεσαι εχθρικά προς εμένα. Ποτέ σου δεν εκτίμησες ότι η υπομονή είναι αρετή όχι αδυναμία. Πάντοτε θεωρούσες ότι η απώλεια στέγης θα ήταν παράμετρος τιμωρίας για ΄μένα και ήταν αυτό που θα με κρατούσε κοντά σου, ή μάλλον καλύτερα μέρος της βιτρίνας που συντηρούσαμε. Συγχαρητήρια λοιπόν το έχεις πετύχει.

Αποφάσισα να φύγω γιατί δεν αντέχω πλέον την συστηματική σου γκρίνια δεν αντέχω να πλέον να απαιτείς να φύγω από το σπίτι όποτε νιώθεις ότι κάτι πάει λάθος και δεν αντέχω πλέον, το βράδυ να εκφράζεσαι με περισσή πικρία και το πρωί να μου ζητάς να τα ξεχάσουμε και να αρχίσουμε από την αρχή.

Πέραν των πιο πάνω νιώθω την ανάγκη να σου πω κάποια πράγματα τα οποία πάντοτε με ενοχλούσαν, προσπάθησα πολλές φορές να σου τα εξηγήσω αλλά η συμπεριφορά σου (αν δεν σου αρέσει να φύγεις) δεν σε άφησε ποτέ να δεις το μέγεθος την ζημιάς που δημιουργούσε.


Παραδέχομαι ότι σε αγάπησα, καλύτερα σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Επίσης παραδέχομαι ότι είσαι μια από τις όμορφες γυναίκες που έχω γνωρίσει ποτέ. Όμως ουδέποτε είχαμε μια σχέση όπως έπρεπε να υπάρχει, μεταξύ εμένα και εσένα χωρίς παραμέτρους, όρους και κριτήρια. Για ‘σένα ήμουν ο X που οι γονείς μου δεν βοήθησαν στο μέτρο που εσύ έκρινες ότι έπρεπε ενώ εσύ ήσουνα η Ψ που είχες συνεισφέρει το σπίτι και τα άλλα διάφορα. Η σχέση μας είχε εξαρτηθεί με τις διάφορες παραμέτρους και προβλήματα στις συμπεριφορές τρίτων. Η σχέση μας πάντα αφορούσε τα τυπικά. Δεν αφορούσε ποτέ εμάς. Έπρεπε να είμαι στο σπίτι γιατί και εσύ είσαι σπίτι χωρίς να σημαίνει ότι οτιδήποτε και σπάνια είχαμε εξόδους χωρίς τρίτους. Πάντα έπρεπε να υπάρχουν και φιλοξενούμενοι. Ακόμα και στο ταξίδι φρόντισες να υπάρχει κάποιος τρίτος.

Ποτέ μας δεν εκμεταλλευτήκαμε το χρόνο που είχαμε μαζί, η θεματολογία μας περιοριζόταν στα τυπικά ενώ ποτέ δεν αποφασίσαμε να ζήσουμε την ζωή μας με το άνθρωπο που αγαπήσαμε. Το μόνο πράγμα που ζήτησα από εσένα ήταν να σε γνωρίσω, να σε ζήσω, να είμαι δίπλα σου και πορευτούμε μαζί σε ένα γάμο που δεν υπήρχαν καθόλου προβλήματα. Αυτό στάθηκε αδύνατο, ενώ εγώ πλέον κουράστηκα να ζητώ τα αυτονόητα.

Προσπαθώ να θυμηθώ τις ευτυχισμένες στιγμές στην σχέση μας, πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι. Εσύ μπορείς?

Πραγματικά αυτή σου η πίεση με ώθησε στο να δημιουργήσω και να γεμίσω τις ώρες μου με υποχρεώσεις με αποτέλεσμα σήμερα να γκρινιάζεις για τις ώρες που λείπω από το σπίτι. Ουδέποτε προσπάθησες να καταλάβεις, ποτέ σου δεν αντιλήφθηκες ότι ο χρόνος που έχουμε μαζί είναι υπέρ πολύτιμος και ποτέ σου δεν το εκμεταλλεύτηκες για μας, αλλά ήταν μια αφορμή για να με ενημερώσεις ότι δεν έχεις καμία βοήθεια για εκείνο ή για το άλλο και για το πόσο μόνη είσαι. Ποτέ σου όμως δεν προσπάθησες να εκμεταλλευτείς το χρόνο που είχαμε μαζί και εγώ πλέον δεν έχω καμία πρόθεση να ακούσω για τα ίδια προβλήματα τα οποία στο τέλος της ημέρας έχουν πάψει να με απασχολούν.


Προσπάθησα πολλές φορές να κατανοήσω γιατί ήταν αδύνατο εγώ και εσύ να πάμε διακοπές στο εξωτερικό. Ίσως γιατί κάθε φορά που έπρεπε να ταξιδεύσουμε έπρεπε να έχουμε έντονες συζητήσεις για το αν θα πηγαίναμε ή όχι και να σπαταλούσαμε πολλή από το χρόνο μας σε διάφορες ανούσιες υποθέσεις.


Τώρα απλά δεν μπορώ να κοιτάξω πίσω, δεν θέλω. Θα αναμένω να πληρώσω ακόμα μια φορά το κόστος των επιλογών μου και να προχωρήσω μπροστά. Δεν μπορώ να πω ότι λυπάμαι, όμως έχω κάνει λάθη και τα παραδέχομαι. Πλέον όμως δεν μπορώ να συντηρώ κάτι που έχει πεθάνει. "

Απόσπασμα. (Σχόλιο και απόψεις ο καθένας για το ευατό του)

Για όλα εκείνα τα μικρά και ασήμαντα.

Σήμερα αποφάσισα να δηλώσω παρών.

Σήμερα θα είναι η μέρα που θα δώσω νόημα και ουσία σε όλα αυτά που για χρόνια αγνοώ.

Σήμερα οι σκέψεις μου, οι ανησυχίες μου και όλα αυτά που με απασχολούν θα πάρουν την δική τους θέση.

Σήμερα κάνω ένα βήμα μπροστά.