Ξεκινώντας θα ήθελα να σου εξηγήσω γιατί έχω φτάσει σε αυτό το σημείο. Πολλές φορές διερωτήθηκες αν αξίζεις τέτοια συμπεριφορά από εμένα προς εσένα. Άραγε εσύ διερωτήθηκες ποτέ σου, αν εγώ αξίζω την δική σου συμπεριφορά. Ξέρεις, ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω εκείνη την νύχτα του Σαββάτου στο σπίτι όπου απαιτούσες να φύγω από το σπίτι σου και κτυπούσες με μανία το χέρι στο γραφείο. Τέτοιο πάθος, ελάχιστες φορές έχω δει και δυστυχώς μόνο όταν φέρεσαι εχθρικά προς εμένα. Ποτέ σου δεν εκτίμησες ότι η υπομονή είναι αρετή όχι αδυναμία. Πάντοτε θεωρούσες ότι η απώλεια στέγης θα ήταν παράμετρος τιμωρίας για ΄μένα και ήταν αυτό που θα με κρατούσε κοντά σου, ή μάλλον καλύτερα μέρος της βιτρίνας που συντηρούσαμε. Συγχαρητήρια λοιπόν το έχεις πετύχει.
Αποφάσισα να φύγω γιατί δεν αντέχω πλέον την συστηματική σου γκρίνια δεν αντέχω να πλέον να απαιτείς να φύγω από το σπίτι όποτε νιώθεις ότι κάτι πάει λάθος και δεν αντέχω πλέον, το βράδυ να εκφράζεσαι με περισσή πικρία και το πρωί να μου ζητάς να τα ξεχάσουμε και να αρχίσουμε από την αρχή.
Πέραν των πιο πάνω νιώθω την ανάγκη να σου πω κάποια πράγματα τα οποία πάντοτε με ενοχλούσαν, προσπάθησα πολλές φορές να σου τα εξηγήσω αλλά η συμπεριφορά σου (αν δεν σου αρέσει να φύγεις) δεν σε άφησε ποτέ να δεις το μέγεθος την ζημιάς που δημιουργούσε.
Παραδέχομαι ότι σε αγάπησα, καλύτερα σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Επίσης παραδέχομαι ότι είσαι μια από τις όμορφες γυναίκες που έχω γνωρίσει ποτέ. Όμως ουδέποτε είχαμε μια σχέση όπως έπρεπε να υπάρχει, μεταξύ εμένα και εσένα χωρίς παραμέτρους, όρους και κριτήρια. Για ‘σένα ήμουν ο X που οι γονείς μου δεν βοήθησαν στο μέτρο που εσύ έκρινες ότι έπρεπε ενώ εσύ ήσουνα η Ψ που είχες συνεισφέρει το σπίτι και τα άλλα διάφορα. Η σχέση μας είχε εξαρτηθεί με τις διάφορες παραμέτρους και προβλήματα στις συμπεριφορές τρίτων. Η σχέση μας πάντα αφορούσε τα τυπικά. Δεν αφορούσε ποτέ εμάς. Έπρεπε να είμαι στο σπίτι γιατί και εσύ είσαι σπίτι χωρίς να σημαίνει ότι οτιδήποτε και σπάνια είχαμε εξόδους χωρίς τρίτους. Πάντα έπρεπε να υπάρχουν και φιλοξενούμενοι. Ακόμα και στο ταξίδι φρόντισες να υπάρχει κάποιος τρίτος.
Ποτέ μας δεν εκμεταλλευτήκαμε το χρόνο που είχαμε μαζί, η θεματολογία μας περιοριζόταν στα τυπικά ενώ ποτέ δεν αποφασίσαμε να ζήσουμε την ζωή μας με το άνθρωπο που αγαπήσαμε. Το μόνο πράγμα που ζήτησα από εσένα ήταν να σε γνωρίσω, να σε ζήσω, να είμαι δίπλα σου και πορευτούμε μαζί σε ένα γάμο που δεν υπήρχαν καθόλου προβλήματα. Αυτό στάθηκε αδύνατο, ενώ εγώ πλέον κουράστηκα να ζητώ τα αυτονόητα.
Προσπαθώ να θυμηθώ τις ευτυχισμένες στιγμές στην σχέση μας, πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι. Εσύ μπορείς?
Πραγματικά αυτή σου η πίεση με ώθησε στο να δημιουργήσω και να γεμίσω τις ώρες μου με υποχρεώσεις με αποτέλεσμα σήμερα να γκρινιάζεις για τις ώρες που λείπω από το σπίτι. Ουδέποτε προσπάθησες να καταλάβεις, ποτέ σου δεν αντιλήφθηκες ότι ο χρόνος που έχουμε μαζί είναι υπέρ πολύτιμος και ποτέ σου δεν το εκμεταλλεύτηκες για μας, αλλά ήταν μια αφορμή για να με ενημερώσεις ότι δεν έχεις καμία βοήθεια για εκείνο ή για το άλλο και για το πόσο μόνη είσαι. Ποτέ σου όμως δεν προσπάθησες να εκμεταλλευτείς το χρόνο που είχαμε μαζί και εγώ πλέον δεν έχω καμία πρόθεση να ακούσω για τα ίδια προβλήματα τα οποία στο τέλος της ημέρας έχουν πάψει να με απασχολούν.
Προσπάθησα πολλές φορές να κατανοήσω γιατί ήταν αδύνατο εγώ και εσύ να πάμε διακοπές στο εξωτερικό. Ίσως γιατί κάθε φορά που έπρεπε να ταξιδεύσουμε έπρεπε να έχουμε έντονες συζητήσεις για το αν θα πηγαίναμε ή όχι και να σπαταλούσαμε πολλή από το χρόνο μας σε διάφορες ανούσιες υποθέσεις.
Τώρα απλά δεν μπορώ να κοιτάξω πίσω, δεν θέλω. Θα αναμένω να πληρώσω ακόμα μια φορά το κόστος των επιλογών μου και να προχωρήσω μπροστά. Δεν μπορώ να πω ότι λυπάμαι, όμως έχω κάνει λάθη και τα παραδέχομαι. Πλέον όμως δεν μπορώ να συντηρώ κάτι που έχει πεθάνει. "
Απόσπασμα. (Σχόλιο και απόψεις ο καθένας για το ευατό του)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
πυρ, κατά βούληση