Εσύ!

Βράδιαζε, και μου ζήτησες να πάμε μια βόλτα. Ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε για το Εθνικό Θέατρο. Διασχίσαμε την γέφυρα, ενώ ταυτόχρονα η θέα ήταν μαγευτική. Έκανε κρύο, όμως σε είχα αγκαλιά. Κάποια στιγμή γύρισες και φίλησες. Το φιλί σου είναι πάντα τόσο ζεστό και γεμάτο πάθος. Σε αγκάλιασα πιο σφικτά. Χαμογελούσες. Σου έχω πει ότι έχεις όμορφο χαμόγελο?

Φτάσαμε στην απέναντι όχθη και μπήκαμε σ’ ένα βιβλιοπωλείο. Σε παρακολουθούσα που διάλεγες βιβλία. Πάντα διαλέγεις τα κλασσικά, τα δοκιμασμένα, χωρίς εκπλήξεις και πάντα με εγγυημένο αποτέλεσμα. Γνωρίζω ότι σου αρέσει το διάβασμα, σου αρέσει ένα καλό βιβλίο όπως ένα καλό μπουκάλι κρασί (αν και δεν πίνεις συχνά ). Πάντα αναζητείς την ποιότητα, δεν κάνεις εκπτώσεις. Άλλωστε γνωρίζεις πολύ καλά το εαυτό σου για να τον παραμυθιάζεις. Είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που σε κάνουν ξεχωριστή, είναι αυτές οι μικρές στιγμές που με κάνουν να νιώθω μαζί σου υπέροχα.

Προχωρήσαμε προς Εθνικό Θέατρο. Σε είχα αγκαλιά ενώ η μαγεία του τοπίου εξακολουθούσε να μας περιβάλλει. Όταν φτάσαμε πήγαμε για ένα ποτό στο μπαρ, ενώ παρακολουθούσαμε τους μουσικούς που τα μάζευαν. Μιλήσαμε, γελάσαμε, ήμασταν ελεύθεροι από κάθε έννοια σκέψη ή άγχος. Πάντα έχεις τον τρόπο σου να μεταδίδεις αυτή σου την ανεμελιά, αυτό το αίσθημα την απόλυτης ελευθέριας κάτι που εγώ έχω μεγάλη ανάγκη. Νιώθω την ανάγκη να σε παρατηρώ συνεχώς. Να σε φωτογραφίζω. Ο τρόπος που κινείσαι, ο τρόπος που εκφράζεσαι, ο τρόπος που χαμογελάς, ο τρόπος που με κοιτάς, ο τρόπος που προκαλείς μια συζήτηση, με γοητεύουν. Πολλές φορές νιώθω τον εαυτό μου πολύ φτωχό για να συνεισφέρω σε αυτά που εσύ τόσο απλόχερα δίνεις.

Δεν επιθυμώ να φιλοσοφήσω μια υπέροχη ανάμνηση, απλά να την καταγράψω. Λίγες φορές είχα την ανάγκη να κρατήσω αναμνήσεις όσο το δυνατό πιο ζωντανές. Όταν αναπολώ τις μέρες που ήμασταν μαζί, χαμογελώ, αυθόρμητα και αβίαστα. Ναι αυθόρμητα και αβίαστα!