Θέλω

Θέλω να της μιλήσω. Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά γιατί την έχω συνέχεια στο μυαλό μου. Θέλω να ακούσω τη φωνή της, να μιλήσουμε για θέματα που προκαλούν χαρά. Τελείως αυθόρμητα, διαβάζοντας ένα ημαιλ που με έκανε να γελάσω, ήθελα να την πάρω τηλέφωνο και να την ακούσω να γελά. Θυμάμαι πολύ έντονα αυτή την εικόνα. Να γελά ενώ ταυτόχρονα να λάμπουν τα μάτια της. Όταν φέρνω αυτή την εικόνα στο μυαλό μου, πάντα χαμογελώ. Συχνά την φαντάζομαι στην αγκαλιά μου. Έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο να ακουμπά στο στήθος μου, που με κάνει να νιώθω όμορφα, ζεστά. Θυμάμαι τον τρόπο που με αγκάλιαζε, τον τρόπο που με κοίταζε και πως ένιωθα όταν ήμασταν μαζί. Ξέρω, δεν μέναμε ώρες αγκαλιασμένοι αλλά πολλές φορές όταν ήμουν στον δικό της χώρο δεν ήθελα να φύγω. Σκέφτομαι συνεχώς πως θα ήταν να ήμασταν μαζί. Πως θα ήταν να ξέρω ότι έχω μια ζωή μπροστά μου μαζί της.

Απλά συνειδητοποιώ μέρα την μέρα ότι δεν θα ήθελα μόνο να το φανταστώ αλλά η επιθυμία μου να το ζήσω μεγαλώνει συνεχώς.