Είμαι γραφείο. Η ώρα είναι 20-12. Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να επιστρέψω σπίτι. Δεν έχω όρεξη για δουλειά. Μισώ τον εαυτό μου όταν γίνετε αυτό. Οι σκέψεις όμως δεν με αφήνουν. Την σκέφτομαι συνεχώς . Ευτυχώς έχω δυο καλές φωτογραφίες της. Μιλάει στο τηλέφωνο. Είναι σοβαρή και συνάμα ενοχλημένη από τον γύρω θόρυβο που δεν την αφήνει να ακούσει καθαρά τι της λέει ο άλλος. Έχω ακόμα μια. Όμορφη αλλά αποτυχημένη. Όμορφη για την ώρα που την έβγαζα ο ήλιος έδυε με φόντο την θάλασσα, ενώ αυτή ακουμπούσε στο αυτοκίνητό μας. Αποτυχημένη, γιατί μόνο εγώ ξέρω ότι η είναι αυτή.
Την σκέφτομαι συνεχώς. Μου το έχει πει πολλές φορές ότι όλα τέλειωσαν, εγώ απέτυχα να ανταποκριθώ και τώρα είναι αργά. Μου λείπει και δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ πλέον αυτή μου την αποτυχία. Όχι δεν την μισώ, την αγαπώ. Ακόμα την φαντάζομαι να είναι δίπλα μου. Ακόμα κάνω όνειρα για μας.
Είμαι στο γραφείο και περιμένω ένα πελάτη. Δεν έχω προετοιαστεί για τίποτα όμως αν με ρωτησει «γιατί?» σίγουρα έχω μια καλή απάντηση. «Μου λείπει»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
πυρ, κατά βούληση